دادمهر(۲۰ )

ای عشق ، 

 

هذیان ساز شب تب دار منی ! 

 

عمری با تو سوخته ام ،

 

نگو به پای پاشوره ام نمی مانی .!! 

 

 

 

    (مهرداد)

یک بوم و چند هوا !!؟

می خواهم تو را بکشم


به زور ، بلا به دور ، نقاشی کنم بر لوح


روی یک نیمکت عریان از عشق


روی دوش یک باغ بیرنگ و ساده لوح !


بازی نور و رقص شاخه های لرزان ِ کاج


آسمان انگشت به دهان ،


                                     هاج و واج .


عطش نشستن پای قرار ،


                                       چه غریب


نیمکت تشنه را جز به آبکی نوشتن از عشق ،


                                                          می شود داد فریب !؟


کاج ها را ببین در باغ


ایستاده پای عشق ،


                            محکم و قبراق


برگ هاشان به آهنگ خیالی عشق ،


                                             رقصان


بی اعتنا به نیمکت خالی ، لخت و عریان !


تف به عشق ما ، لعنت به این بازی ِ گربه رقصان


خم می کند پشت آدم ِ اشرف را ،


این همه هوا ، این همه نقصان !


 اما کاج ها بیدار ِ بیدار


در آغوش ِ یک بوم  ، یک هوا !!


ایستاده عاشق می شوند ،


                                    مرحبا


تا انتهای قاب ابدیت ،


تا مرز  ِ خود ِ خدا !!!



        (مهرداد)






   

خیل ِ خیال

می سوزاند کودک دل را 

 

زخم بستر ِ عشق ،  

 

     فلفل وار ! 

 

اشک در لرزش گهواره غلطید ، 

 

مادر طفل همچنان بیدار 

 

این همه لالایی و بستر گرم ، 

 

ای خواب در بدر 

 

چه پدر کشتگی ست تو را 

 

و این جغد شب زنده دار.!!؟ 

 

        (مهرداد)

دادمهر(19)

چه سخت ، 

 

آسانسور  ِ عشقت مرا برد ! 

 

چه سهل ، 

 

این پایین همه چیز برایم مُرد .!! 

 

 

 

                (مهرداد)

دادمهر(18)

 

 

 

دلم با  تو ، 

 

                 بالون می شود ! 

 

هر چه بالاتر ، 

 

                 سبک تر می شود!!  

 

 

(بیا کیسه های شن را بریزیم!!! )  

 

 

پیشاپیش فرا رسیدن سال نو و عید نوروز را به تمامی دوستان تبریک عرض میکنم...

 

                         (مهرداد)

 

دادمهر(17)

میرقصم با باد ! 

 

میخندم با یاد ! 

 

جز اینکه دیوانه ام خوانی ، 

 

هر چه بادا باد .... !! 

 

 

        (مهرداد)

گرد ِ دل

 

 

 

...آلبوم خاطرات "آستانه بهار و سال نو " رو که ورق بزنیم...تصاویر امسال گویی فصل پاییز این یادگاری هاست !!کافی ست نگاهی به اطرافمان بیندازیم...نگرانی و دلواپسی..سکوت و بهت زدگی..و بالاخره نگاههایی خالی از شور و شعفهای این دوران..کاملا حس میشه !!...  

پی شعر نوشت این حقیر چکیده ای از پینوشت قلم توانای مامانگار عزیز از وبلاگ زنبیل درویشی هست که دلم نیامد بعد از خواندن آن ، به سادگی از کنار این همه حسن ِ و ریزبینی آن بزرگوار عبور کنم....

صعوبت

 

 

 

 

دادمهر(۱۶)

سکوتی محبوس 

 

طالعی منحوس ! 

 

شعرهایم خاکستر ، 

 

جشن تولد ققنوس.!! 

 

    (مهرداد)

دادمهر(15)

گوش ها از تار ِ عشق ، 

 

              جا مانده ! 

 

تاریخ ِ دل کوک می خواهد !! 

 

              افسوس ،  

 

 دیگر  هرودتی  نیست... !!!  

 

       

        (مهرداد)

 

 

 

دادمهر(۱۴)

طفلی روح من هیچگاه شسته رفته نبود ! 

 

خدایا چرا ،

 

سال ها به رخت آویز این خرابه ، آویزانم!!؟ 

 

 

               (مهرداد)

دادمهر(13)


قزل آلای درونت ، !


لایق پاک ترین عشق دریا هاست!!


غمت را به من بسپار .


           مقصدم ،


ساحل ِ خرچنگ هاست ...!!!


                      (مهرداد)    

ژئو شعر

شیهه می کشد ، اسب سرکش ِ خیال 

 

یورتمه می رود ، روح نا خوش و بد احوال 

 

واژه های سپید ِ دیروز ، 

 

                         کمرنگ 

 

قهوه ی خیال اما ، 

 

                         غلیظ 

 

روح در بند فنجانی ، خالی از شکر لبریز . 

 

وهم ، این جیرجیرک لعنتی دگر ،  

 

لقمه ی سکوت خاکستری نیست 

 

مجال ، پلکی به وسعتِ یک دَم 

 

عقل آرمیده بر بستر ژئو فیزیک ! ، 

 

تا بنا کند روح آواره  را بر گسل . 

 

زلزله آبستن شعر است ، 

 

فال ازعمق چشم  ِقابله می گوید :

 

گریه ی طفل نزدیک است . !!! 

 

        (مهرداد)

 

 

دادمهر(12)

تنگ است کفش زمین ، 

 

به پای عشق ! 

 

آسمان کفش باران میشود ، 

 

اگر سیندرلا بیاید ...!!!

دادمهر(11)

کاش ترنجی نبود ! ،


دستم را نمی بریدم .


تو نه آنی که یوسفت نامم !!


تعبیرت را باور ندارم ،


حتی اگر زلیخا باشم .!!!


     (مهرداد)



داد مهر(10)

در قطب وجودم ! 

 

زیر کوه یخی از احساس مدفون ، 

 

قلب کوچک یک ماهی می تپد !!

 

به عشق اسکیمویی   ، 

 

که از نبش قبر نمی ترسید.!!! 

 

          (مهرداد)

نرگس مهر

آفتابی  بودی  که دل بینالودراشکافتی  تا زنگ   روز  را 

 

در گوش سحرخیزان ، عاشقانه بنوازی ،  آیه ای   بودی 

 

از جنس آینه ، که بر لوح شب تابیدی ، تا انعکاس نورت  

 

رنگین کمان را معنا بخشد، قطره ای هستی دریایی از 

 

جنس شبنم تا اقاقی ها نماز عشق را با وضوی تو بر پا  

 

 کنند. 

 

خواهر عزیزم نرگس جان 

 

تولدت مبارک باد .آرزوی سعادت و خوشبختی دارم برایت .

از تمرد تا تکامل

                                                 (  بنام خدا )

هیچ مخلوقی منفور و مطرود خالق خود نیست . کودکی که به مراد آزمودن دندان خود  ، سینه ی مادر این مشک جوشان حیات را می آزارد هرگز از محبت بی شاعبه ی مادری محروم نمی گردد همچنان که چشم آسمان به طمع آفتاب پر نگردد حتی اگر هرم آن درشکل قطرات باران برجبین او ، تصویر شرم را در ذهن عاشقانش  متبلور کند.  

در دامان پر مهر حق انسان آفریده شدهر چند که فرشته ای عبدالرحمن نشان هم بود که بر سبیل آفرینش  بر  او تقدم  داشت  و  در مقام عبادت و ثنای الهی سبقه ای  طویل  و کرداری  بس جمیل داشت و هر دو دو نزد آن کریم از کرامت برخوردار. تا آن جا که ابراز علاقه ی بسیار توهمی بس گران بر عبدالرحمن ایجاد نمود و بر امر خالق مبنی بر سجده بر آدم تمرد نمود و فرصت های متنوع و منتهی برگردن نهادن را مغتنم نشمرد که به وهم خود نسزاست که  آتش ساخته ای تن به ذلت تازه رسیده ای دهد. زبان بر تهدید گشود و دل به تزویر نمود تا به تبع کین خود ، نفس آدمیان را به کمین نشیند و کم ارزش بهایی  را آنقدر عزیز نمود که آدمی ، دمی لذت را به کوهی از آه خرید و به هبوطی ناخواسته از بیکران دریای الهی به گل نشاند وسرنوشت او را به دوری حزن انگیزی از خالق رقم زد و ندانست که خود اولین طعمه ی صفت درونی خود گردید ، که همانا منیت خود پرورش داده اش بود .  اگر آدمی را وسوسه ای در کمین نبود و عریان از تهدید ، هیجگاه جهدی در ملبس نمودن خود به تهذیب نفس و سلاح ایمان نمی کرد و به قصد قرب الهی بر هیچ راهی قدم نمیگذاشت و متوقع میماند و صفت اشرف مخلوقات را که میبایست در گذر از فراز و نشیب ها ، دل نبستن به وسوسه ها وریاضت ها  بر او مزین می گشت ، چون گردن آویزی خالی از نگین لیاقت و سرافرازی حمل میکرد . همانا دام های شیاطینند که آدمیان را از آدم نمایان غربال مینماید و در عوض حضور همین آدمیست که   عبد الرحمن را از آن فرشته ای که تمام وجود خود را  صرف رهبانیت و عبادت محض نموده بود و بهانه و فرصتی برای بروز خلاقیت خود نداشت ، به یکی از موءثر ترین عناصرماءموریت الهی در خصوص تعیین عیار بندگان روی زمین و ابزاری کوشا در جهت آزمون های متنوع حق قرار داد . وجود تضادها ارزش هر فعل خیر و شری را هویدا مینماید لذا اگر کل  دنیا بر شر محض و یا خیر محض  بود ، بیهودگی بر وجودمان حادث میگشت و خداجویی که همانا تلاش در جهت کمال مطلوب بود فراموش میشد. تدبیر الهی در طرح این  برنامه این بود که انسان در عین آزادی و اختیار، به ناشناخته ها دست یافته و مسیر را در جهت رسیدن به کمال ، در مقابله با ترفند های شیطان و موانع موجود ، هموار نماید ...

 

دوستان عزیزم از اینکه وقت گذاشته و خواندید سپاسگزارم... (مهرداد) 

 

بخوانید قلم دوستان عزیز را :

سمیه , سایه , زهرا , ماه سلطان , امپراتور بهار , فرداد , سپهر ,  سهبا  , رفیق , کیارش , میکائیل .

 

روح عشق

گوش ها آکنده از نفرین و دشنام 

 

دست ها چون بید لرزان  

 

منطقی نیست ، کار جراحی بدست عاشقی حیران .  

 

تیغ دیده ، پنس دندان 

 

میشکافد آنچه را دل گویدش ، نالان و گریان 

 

عقل ماندست پشت در  ، 

 

لابد به امر دل شدست زندان . 

 

اشک ها باشد سلاح یاوه گویی ها و هذیان 

 

گان شک وا میشود بی هیچ دستوری و فرمان 

 

روح خندان می کشد دستمال بر پیشانی عریان ! 

 

قطره ای از عشق غلتان  

 

روح لیلا میشود در در پیکر مجنون نمایان  

 

زنده بادا عشق سوزان  

 

مهر دل پاینده تابان ... 

 

(مهرداد) 

 

ریاضت در پرانتزها

ریاضی نمی دانم ، 

 

از پرانتز بیزارم ! 

 

بیمار است ، چشم بازی که نمی گرید ،


زبانی که نگوید از ( ریاضت در پرانتز ها ).

 

قامتی نیست ،

 

مداد هم نه ! ، تا  پرنده بر آسمان بکشم 

 

یا که بر همان پرانتز لعنتی ،  

  

حلقه ای نهم و خود بدار بکشم ... !! 

 

 

‌‌‌‌‌{مهرداد‌‍‍}