دادمهر(15)

گوش ها از تار ِ عشق ، 

              جا مانده ! 

تاریخ ِ دل کوک می خواهد !! 

              افسوس ،  

 دیگر  هرودتی  نیست... !!!  

        (مهرداد)

دادمهر(۱۴)

طفلی روح من هیچگاه شسته رفته نبود ! 

خدایا چرا ،

سال ها به رخت آویز این خرابه ، آویزانم!!؟ 

               (مهرداد)

دادمهر(13)

قزل آلای درونت ، !

لایق پاک ترین عشق دریا هاست!!

غمت را به من بسپار .

           مقصدم ،

ساحل ِ خرچنگ هاست ...!!!

                      (مهرداد)    

ژئو شعر

شیهه می کشد ، اسب سرکش ِ خیال 

یورتمه می رود ، روح نا خوش و بد احوال 

واژه های سپید ِ دیروز ، 

                         کمرنگ 

قهوه ی خیال اما ، 

                         غلیظ 

روح در بند فنجانی ، خالی از شکر لبریز . 

وهم ، این جیرجیرک لعنتی دگر ،  

لقمه ی سکوت خاکستری نیست 

مجال ، پلکی به وسعتِ یک دَم 

عقل آرمیده بر بستر ژئو فیزیک ! ، 

تا بنا کند روح آواره  را بر گسل . 

زلزله آبستن شعر است ، 

فال ازعمق چشم  ِقابله می گوید :

گریه ی طفل نزدیک است . !!! 

        (مهرداد)

دادمهر(12)

تنگ است کفش زمین ، 

به پای عشق ! 

آسمان کفش باران میشود ، 

اگر سیندرلا بیاید ...!!!

دادمهر(11)

کاش ترنجی نبود ! ،

دستم را نمی بریدم .

تو نه آنی که یوسفت نامم !!

تعبیرت را باور ندارم ،

حتی اگر زلیخا باشم .!!!

     (مهرداد)