ققنوس از نو

بخوان ای ققنوس خیالی  من ،
بخوان و هم نوا شو با من ،
بخوان از همان تک روزن بی بدیل دل ،
که معشوق تو چون گدایی ، تشنه ی نوای از دل برآمده ی توست !
تو که سال ها سر به هوا , غافل از من ِ به خاکستر نشسته ،
                             شیدا ترین نوای خود را به سیصد و شصت روزن ،
                                   افسونگرانه به ترانه نشسته ای تا غیر من گزینی !
و من که حتی آینه را بر خود حرام ، تا جفتی جز تو بر خود نبینم !
و خیال همنشینی لحظه ای با تو , چون کبوتری تیز بال در فضای آمالم رامشگری می کند!
بخوان ققنوس خیالی ِ من ,
به همان آهنگ فراموش شده ی دل و از همان روزن عالم بی قراری ها
                           که نامرده ی مدفون درمقبره ی روز مرگی هایت شده است .
بخوان که بال بال زدنت ، رنج این گداخته تپنده ی زیر خاکستر را از فراز کوه آتشفشان عشق به تو ،بر دشت سینه ام جاری میکند و می ترسم نفرین او تر و خشک را با هم بسوزاند !
بدان ققنوس خیالی من ،
         که عشق را چون به صرف چشم بنگری ، بدل هرگز نبینی ؛
و اگر به مقدار قطره ای به دریای دل ببینی ،
                         چون نوح به کشتی ِ عشق از خطا در امانی !!
ققنوس چون نوای دل بشنید سر به زیر انداخت و دیده بر آسمان و ماکیان ِ خوش پر و بال ببست .
بر سجاده ی خاک سجده کرد و نماز شکر بر داشته ی خود تلاوت نمود ؛
در همان حالت زار آنقدر بخواند که سیلاب ِ اشک بر گونه هایش جاری
و خاکستر خیال باطل او شسته شد
و روزنه های کبر و فریب مسدود گشت ؛ جز یکی تا  زلال دل از آن جاری گردد .
چشمه ی عشق ، جوشید و ققنوس چون جفتی برتر از دل نیافت ؛ دل انگیز ترین آهنگ خود را نواخت
        و عشق راستین جاودانه گشت و فضای دل , آکنده از مهر گردید .

پی نوشت :

بخوانید ققنوس از منظر نگاه دوستان عزیز دیگر را :

سهبا  مهاجر ( صهبانا ) ,  عمه طهورا ,  سایه  , رفیق  ,  زهرا زین الدین , امپراطور بهاران , آسمان سکوت   ,   آقا بزرگ  ,  سپیده   ,  فرداد  ,  سپهر