تار پنجم

اگر  بیایی  به  سیم   آخر  این   تار   میزنم

تلنگری  به  این   خواب ِ بی  قرار   میزنم

نوای   این  ساز چه  حال  غریبی  دارد امروز

سال هاست با ریتم شمع ، به شب تار میزنم

گر   چه   عار  است  در  ولایت  ما  مطربی !

چه   ماهرانه   ضرب  ، به   صد   بار   میزنم

دلم   تنگ   و  بی   قرا ر ِ    راهی    صاف

به   شوق  دیدنت قدم  در ره  پر  خار میزنم

سال هاست قنات چشم در غایت بی آبیست

خشکسالیت را این چنین به آسمان جار میزنم

نارنج  باغ  امسال  نچشید  طعم شکوفه را

یاد  بهار ِ  نارنج  را   وصله  به  پار  میزنم !

نکند   راه  کج  کنی  با  نسیمی  خشک

دیوانه وار   سر   به   کوه   و   غار  میزنم

منی   که  خیر  ندیده ام  از  آواز  بلبلان

عاقبت  پیوند  با   نغمه ی   سار  میزنم

منی  که  نرنجید  موری  به  راهم  تاکنون

بینی که بی بهانه لگد، به سگِ هار میزنم !؟

خاطرم   بی   یاد  تو   بیکار ترین   است

باور نکن عمریست الکی خود را به کار میزنم .

                 (مهرداد)