گذر عشق

هرم   نفس های   تو   ،    آینه ی   زندگیست

حلقه ی   بازوی   تو    ،   گرم ترین  بردگیست

تیر  و  بلا  کی  کند  ،   فارغم   از  این  جهان

مرگ   در   آغوش   تو  ،  قبله گه  بندگیست

تا    که   گذر   می کند   ،   یاد   تو در خاطرم

برکت    این    رهگذر   ،    آخر   افسردگیست

عاقبت آن نیل چشم ، خشک چو کنعان شود

یوسف دل خواب دید ، قحطی تو ، ماندنیست

تا   که   شود   بیستون  ،  خرد به دستان من 

بلبل   شیرین  شکر  ،   در  چمنم   مردنیست

در   خم   ابروی تو   ،   گر   چه   اسیرم  ولی

شکر   که   از   یاد خلق ، خاطر من رفتنیست

گر چه  به  تاریخ  گشت   ،   آب خوشم  از گلو

چون که سرابم تویی ، زهر عجب خوردنیست ... !

                   (مهرداد)