آنجا که تو هستی....

میسوزم   و  به  ساز  تو  با  عشق  سازگار    میشوم

مرهمی  به    دل   می نهم  و   از  نو   فراز     میشوم

بنواز  که     نوای      تو    ضماد     است      بهر این دل

نمازم    و   با     اذان    ساز     تو         بیدار    میشوم

دلم    هوای    کویِ     تو    دارد     و     قراری   نیست

 به  سر  که   آهنگِ  تو  دارم ، از   ترانه    بیزار  میشوم

نام  تو  زیبا  بهانه ایست  یارا  ، بهر  روز       و      شبم

به  جنگ  سیاهی  میروم  و  شب  زنده دار     میشوم

خواهم     که    نبینم     روزگار   بی     تو      بودن   را

لحظه ایی که شوکران عشق مینوشم و بیمار میشوم

به   یاد   تو   بر   مرکب   باد م   و   به   شتاب  میتازم

اسبم    و   با   لطف    خاطر    تو     تیمار        میشوم

گر    چه    گل ِ  روح   عاشق   به   تیغ   محتاج    است

جان   فدای    تو    میکنم    و     گل    بیخار     میشوم

باغبانم   و    به  باغ   عشق ،  جز  تو  گلی   نکاشته ام

به   نفرین   جانسوز   نرگس   و   لاله   گرفتار   میشوم

هر   روز   را    به    شوق    دیدار    تو      آغاز     میکنم

کور  میشوم  گر   نبینم تو را و به عصایی وفادار میشوم

به   عشق  تو سالهاست  خویشی  نکرده ام  به  کسی

گر   نطلبی   مرا  ،  مرگ  را  به  خویش  سزاوار  میشوم

                                                    ( مهرداد )